" Sokaklar kirli, sefil, camiler harap, mezarlar küskün, meraklı, şehrin bütün yanık bağrına hâkim bir noktada durduk. İnsan burada memleketi bir gurbet ve kendisini bir garip bularak hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyor. Milletinin uğradığı zararı, çektiği sefaleti, düşürüldüğü uçurumu, türlü musibetlerle kırıla kırıla azaldığını görüyor... Ufuklardan kan kokusu sinmiş yaslı bir yel eser, kulübelerin bacaları tüter, Fatih minarelerinden müezzinlerin tekbiri alçak gönüllülük gösterisiyle titreyerek yükselirken bir imtihan tekkesinde çile çıkaran derviş gibi artık bu sınamaya dayanamayıp isyanla haykırmak istiyorsunuz. Gönlünüz, sizin beyninizde bir yalvarıda bulunmak için kaynıyor. Ama nereden yardım isteyeceksiniz? Yıllardan beri gök bütün yalvarma ve dualarınıza kapalı, sağır... Yeryüzündeki hükümetlerin büyük siyasî kimseleri, sözü geçerleri, dünyanın hemen hemen bütün insanları sizden yüz çevirmiş. Her baş vurmanızda, her yardım isteyişinizde sizi ezmek için, sesler yükseliyor, silâhlar çevriliyor. Ama sizi kurtarmak için çıkan sadalar pek zayıf, tek tük... "

― Hüseyin Rahmi Gürpınar , Kaynanam Nasıl Kudurdu? - Muhabbet Tılsımı