" Po co kochać, jak już się kochało? Po co jeść, jak już się jadło? (...) Z takiego mianowicie powodu, że życie jest jednorazowe i w swej jednorazowości produkuje silny, mityczny i nieubłagany głód powtarzalności. Książek nie czyta się po to, aby je pamiętać. Książki czyta się po to, aby je zapominać, zapomina się je zaś po to, by móc znów je czytać. Biblioteka jest zbiorem snów zapomnianych, ale utrwalonych, jest szansą nieustannego powrotu, a każdy powrót może tu na pwrót stać się pierwszym przyjściem (...) W czytaniu zapominanie jest równie ważne jak pamięć powtórna, kolejna lektura to nie jest żadne proste „przeżyjmy to jeszcze raz”, to ponowne uruchomienie snu, a sen, choć już kiedyś śniony, zawsze jest nieprzewidywalny. "

― Jerzy Pilch , Bezpowrotnie utracona leworęczność