" Günde 18 saat çalışmak; işte 18.yüzyıl insanseverlerin ve ahlakçılarının idealleri.
nec plus ultra: daha ötesi yok
çağımızın çalışma yüzyılı olduğu söyleniyor, aslında acının, sefaletin ve çürümenin yüzyılı
kırsal bir yerleşimin orta yerine fabrika dikmektense, veba tohumu ekmek, su kaynaklarını zehirlemek daha iyidir.
yoksul uluslar halkın rahat ettiği uluslardır, zengin uluslarda ise halk genellikle yoksuldur.
modern ordular sadece iç düşmanı ezmek için beslenirler
burjuvazinin sanayi ve ticari yeni ihtiyaçlarına uyum sağlamış protestanlık, halkın dinlenmesini daha az dert etti. dini bayramları azalttı.
in anima vili: değersiz hayat
tacir ve ticaret her zaman aşağılanan bir şey olmuştur antik yunanda
Platon'a göre: doğa ne kunduracı yaratır, ne de demirci. Bu tür meşguliyetler bunları yerine getiren kişileri değersizleştirir.
Yalan söylemeyi ve aldatmayı alışkanlık haline getirmiş tacirlere ise, sitede ancak zorunlu bir kötülük olarak müsamaha gösterilecektir.
Cicero şöyle demektedir: Bir dükkandan saygıya ve hürmete layık ne çıkabilir? Ticaret namuslu bir şey üretebilir mi? Dükkan denen şey dürüst bir insana layık değildir. Tüccarlar yalan söylemeden kazanamadığına göre, yalancı olmaktan daha utanç verici ne olabilir? kim ki kendi emeğini para karşılığı satar, kendini de satar ve köle mertebesine düşürür. "

― Paul Lafargue , The Right to Be Lazy