QUOTE : Esquécese de todo e o mar chámalle na lembranza, chámalle con forza, duramente, mentres ela bota a melena para atrás, sen se decatar, mecanicamente, porque na praia un rapaz dille estás moi guapa e ela sente como se a enchesen de areas toda por dentro e o rapaz cóllelle a man e bícanse e nadan xuntos e o sol vainos dourando, emborrachando, e ela non di nada porque o rapaz fala, fala, fala e ela non quere saber nada, oír nada, senón soñar, soñar, só soñar e pasar as tardes na illa bailando cos pes metidos na auga e coas caras ben xuntiñas, collidos, electrizados subindo por aquel monte de lume, subindo entre brasas, subindo ata que aquela forza poderosa se desfaga en luciñas de cores e non quede máis que a quente recordanza fumegando, correndo para ver unha película italiana que ela volverá ver despois alá na cidade chuviosa de inverno, contándolle todo á súa amiga, chorando, non de rabia, non de desengano, senón de tristeza ou de noxo, chorando primeiro sen saber ben por que, despois pola chuvia, porque non hai sol, porque non hai mar, porque non ten praia, porque non o ten a el, chorando e contestando a unha carta e outra e outra ata que un día deixa de escribir porque non ten ganas e as lembranzas xa non lle din moito alí no "whisky-club", falando con outros rapaces, bailando, dicindo cal é o teu signo do horóscopo e a min gústanme os rapaces de vintecinco anos e el era un neno de dezasete, qué parva, cómo pasa o tempo, qué parva que é unha ás veces.