" İlk filmlerinden bazılarını severdim, Panayır Şafağı gibi, ama başka türlü; hayır, artık sevmiyorum, Bergman'ı sevmiyorum. Bakıyorum da, sevdiğimi sanırken de aslında hiç sevmemişim. Persona, Sessizlik; boş laf bunlar. Hocalar sınıfta, "İyi yazılmış ama ... " derler ya. Bergman, Amerikalılara ve sinema konusunda kültürlü görünmeye çalışan, edebiyatı, sanat eserlerini "güzel şeyleri" nasıl seviyorlarsa, sinemayı da öyle sevdiklerine herkesi inandırmak isteyen belli bir tür Fransız seyircisine sunulan büyük yönetmen imajıdır. Bunlar Bergman'da kalırlar. "
― Marguerite Duras , Green Eyes