" Biz, göçememiş leylek artıkları, na şu baltalanmış ağaç kadar sessiz soğuttuk acımızı. Yaralarımız üzerimizde kurudu. İsyansız alışıverdik onlara da. Eski acılarımızın, pişmanlıklarımızın yaşadığı bu tanıdık sokaklarda, kendimize mahcup taşıdık yeni yaralarımızı, unutmak isteyip unutamadık. "

― Günhan Kuşkanat , Kış Leylekleri