" Ineens zag ik iets. In een kleine inham. Een paar meter beneden me. Iets donkers dat in het water dreef. Gebonk en geklots. Ik wilde in het water springen, maar durfde niet. Mama was een paar meter verder. 'Hier is iets!' riep ik.
Ze gleed uit en liet de zaklamp vallen, die wegrolde maar in een spleet tussen twee grote stenen bleef hangen. Ze krabbelde op, pakte de lamp en sprong naar me toe. 'Waar, waar dan?' Zenuwachtig richtte ze de zaklamp op het donkere water beneden ons, daar beukte een bewierde boomstam tegen de rotsen. 'Godver', vloekte ze. 'God-ver-domme.'
We klauterden verder. Op het hoogste punt bleef ze staan en tastte met het licht over het water. Haar roepen was veranderd in smeken. Ik riep: 'Papapapapapa! "

― Jaap Robben , Birk